Easy! Breezy!...... Cheesy?!

Afgelopen weekend was ik een dagje in Scheveningen. Het weer zat niet mee. Ik kan me herinneren dat het de laatste keer in Scheveningen, ergens in september 2012, ook erg slecht weer was. Alleen niet vergelijkbaar zoals afgelopen zaterdag......brrrrr.......Nederland en ook ik zal blij zijn wanneer de lente daadwerkelijk zijn intrede doet.

Ik was om een speciale reden in Scheveningen. Om de zoveel tijd spreek ik af met oud studiegenoten en inmiddels BFF's Diew, Juul en Ber. Dit keer zou het Scheveningen zijn omdat één van ons daar woont. We hebben elkaar tijdens de studie psychologie leren kennen en zijn volgens mij alweer bijna 12 jaar bevriend. Een bijzonder verhaal is dat ik Ber in de eerste week van de studie ben tegengekomen en zij vrij bemoedigende woorden sprak, toen ik mijn twijfel uitte over keuze van de studie. Thanks girl! Ik ben blij dat ik (mede door haar woorden) heb doorgezet!

Doordat we elkaar nu nog maar weinig zien (druk, iedereen woont in een ander deel van Nederland, andere afspraken en verplichtingen, je kent het) vind ik het leuk om wat te bakken voor hen wanneer we afspreken. Dit keer werd het een, in de bewoordingen van Diew, New York cheesecake zoals ie hoort te smaken. Ik heb namelijk zelf nog nooit een New York cheesecake geproefd en ken alleen de NL-versie 'kwarktaart'.

Het verschil tussen een kwarktaart en cheesecake is volgens mij dat cheesecake gebakken wordt in de oven, terwijl kwarktaart opstijft in de koelkast en dus onder de No-bake categorie valt.

 

Benodigdheden (uit the Hummingbird Bakery)

- Springvorm van 23 cm (ingevet en de bodem bekleed met bakpapier)
- 140 gram bloem
- 1/4 theelepel bakpoeder
- 50 gram boter
- 4 eieren en 1 eidooier
- 190 gram suiker
- 1 theelepel vanille extract
- 50 gram suiker
- 900 gram cream cheese (ik gebruikte de luchtige variant van Mon Chou)

 

Bereiding

Verwarm de oven voor op 150 graden Celsius. Voor de bodem doe je bloem, bakpoeder, 50 gram suiker en boter in een kom en klop je deze met een handmixer tot een zanderig mengsel. Voeg de eidooier toe en meng opnieuw. Het mengsel blijft zanderig, maar zal iets natter zijn. Verdeel het mengsel over de bodem van de springvorm en gebruik de bolle kant van een lepel om het mengsel aan te drukken tot een gladde en stevige bodem. Bak 20 tot 25 minuten tot de bodem licht goudbruin is. Laat afkoelen.

Voor de vulling klop je de cream cheese met 190 gram suiker en vanille extract in een kom tot een glad en romig mengsel. Als je een handmixer gebruikt, klop je op de laagste stand. Het belangrijkste is om het mengsel zo kort mogelijk te mengen. Volgens mij om te voorkomen dat de vulling in de oven gaat souffleren en je een barst in je taart kunt krijgen.Voeg de eieren één voor één toe en schraap tussendoor even met een spatel langs de randen van de kom. Voeg pas een volgende ei toe, als de vorige volledig is opgenomen. Je kunt eventueel aan het eind heel even op de hoogste stand kloppen om alles goed te mengen. Voor mijn gevoel is dat niet nodig wanneer je zorgt dat de cream cheese op kamertemperatuur is. Schep de vulling op de bodem en zet deze in een braadslee. Giet heet water in de braadslee, ongeveer tot 2/3 van de bodem. Let op! De meeste springvormen zijn van onder niet waterdicht, dus pak de onderkant van de springvorm in met een laagje folie om te voorkomen dat je een natte zachte bodem krijgt. Bak tussen de 35 en 40 minuten. De vulling hoort in het midden nog een klein beetje te wiebelen en zal verder garen wanneer je de taart uit de oven haalt. Ik heb de laatste 5 minuten, de bovengrill aangezet om de bovenkant een klein beetje te karameliseren. Anders krijg je een hele witte taart! Laat de taart afkoelen en laat hem het liefst 12 tot 24 uur opstijven in de koelkast. Daar schijnt ie nog lekkerder van te worden.Ik heb trouwens zelf het recept gehalveerd en in een springvorm van 18 cm gebakken, omdat we maar met zijn viertjes waren. Het viel me op dat de baktijd wel hetzelfde bleef.

We hebben ervan genoten, met een kop thee weg van de kou!

"Lazy Macarons"

Het meest gelezen bericht op mijn blog is die over macarons. Ik ga ervan uit dat de meeste lezers via Facebook op mijn blog terecht komen. Via statistieken maak ik echter ook op dat mensen via google uit komen op mijn blog, bijvoorbeeld via de zoekterm 'waarom zijn macarons zo duur'? Voor mij in het verleden één van de redenen om zelf macarons te gaan (leren) maken.

Inmiddels heb ik voor mijn gevoel het maken van macarons via de Franse wijze redelijk onder de knie. Zoals ik in een eerder bericht noemde is er ook een andere wijze, namelijk de Italiaanse wijze. Het verschil is dat je volgens de Italiaanse wijze een suikersiroop maakt en op laat koken tot 118 graden Celsius, om deze vervolgens toe te voegen aan een meringue met zachte pieken en verder op klopt tot het mengsel enigszins is afgekoeld. Ik besef me dat ik een vrij lange zin heb getypt, maar voor het gemak ga ik mijn hoofd niet breken over hoe ik deze zin op kan delen. Macarons-grootmeesters als Pierre Hermé en Adriano Zumbo maken hun macarons via deze Italiaanse wijze. Mijn nieuwsgierigheid naar dit alternatief was gewekt.

Hoewel ik inmiddels de Italiaanse wijze pas tweemaal heb geprobeerd, moet ik zeggen dat ik hier de voorkeur aan dreig te geven boven de Franse wijze. Ik gebruikte voor de eerste poging mijn keukenmachine, vanuit de verwachting dat het tijdsbesparend zou werken. Ik kon de meringue op laten kloppen door de machine, terwijl ik mijn aandacht op de suikersiroop kon richten. Dat bleek ook redelijk tijdsbesparend te zijn, ware het niet dat ik deze tijd uiteindelijk moest besteden aan het schoonmaken van de mengkom en klopper waar stukken gestolde suiker op zaten. Niet echt efficiënt dus. Bij de tweede poging gebruikte ik een set goedkope kommen van Action en mijn handmixer. Dat ging stukken beter. Niet alleen omdat het schoonmaken ervan gemakkelijker ging, maar de meringue voor mijn gevoel sneller en steviger werd opgeklopt. Mocht je dit recept willen proberen, dan raad ik je de laatste werkwijze aan.

Benodigdheden (recept volgens Adriano Zumbo)

- suikerthermometer

- 125 gram kristalsuiker

- 40 gram water

- 50 gram eiwit

- 135 gram poedersuiker of suikerbakkerspoeder, gezeefd

- 135 gram amandelmeel, gezeefd

- 45 gram eiwit

- kleurstof, ik gebruik de kleurgel van Americolor

Bereiding

Zeef het poedersuiker en de amandelmeel. Roer dit mengsel goed door elkaar en zeef nogmaals. Vertrouw me, dit helpt om de macarons egaler te maken. Voeg 45 gram eiwit toe en roer tot een glad mengsel. Hier heb je best wat kracht voor nodig. Zet het apart. Dit mengsel wordt overigens 'broyage' genoemd.

Breng de 125 gram kristalsuiker met water aan de kook, zonder te roeren. Laat het opkoken tot 118 graden Celsius. Hiervoor heb je dus een suikerthermometer nodig! Klop ondertussen de 50 gram eiwit tot je zachte pieken hebt. Voeg hier de kleurstof aan toe en klop kort tot de kleur is opgenomen. Wanneer de suikersiroop de 118 graden heeft bereikt giet je deze in een kleine stroom toe aan de meringue en klop deze ondertussen met behulp van de handmixer of keukenmachine tot de buitenkant van de kom wat koeler aan voelt. Volgens het originele recept tot het mengsel zakt tot 50 graden Celsius. Voeg de meringue toe aan je broyage en roer tot een glad beslag. Het beslag moet in linten van je spatel vallen wanneer je wat opschept en in de kom laat vallen.

Spuit rondjes ter grootte van een euro of 2 euro munt op bakplaten die je met bakpapier hebt bekleed. Tik de bakplaten een aantal keren op het aanrechtblad om eventuele luchtbellen te verwijderen. Laat in ieder geval een half uur staan of tot er zich een velletje heeft gevormd. Dit merk je wanneer je met een vinger zachtjes op het beslag tikt en deze niet plakkerig aanvoelt. Verwarm de oven voor op 150 graden Celsius en bak gedurende 16 minuten, in het midden van de oven. Haal de bakplaat uit de oven en haal de macarons eraf wanneer ze afgekoeld zijn.

Als lezer kan ik me voorstellen dat je even nadenkt of het waard is om zoveel extra vaat te hebben EN extra handelingen door de toevoeging van de suikersiroop. Gezien de resultaten die ik boekte via de Italiaanse wijze kan ik je VER-ZE-KE-REN dat deze manier echt aan te raden is. De macarons helften drogen voor mijn gevoel veel sneller, zijn veel stabieler, rijzen meer evenredig en de macarons lijken minder snel aan te branden waardoor de kleuren veel feller lijken dan via de Franse wijze.

Voor het gemak heb ik deze macarons gevuld met Nutella. Ja, die chocoladepasta die je gewoon kant en klaar kunt kopen in de winkel. Lekker en meer tijdsbesparend dan het maken van een ganache. Ik noem ze mijn 'lazy macarons' oftewel een erg smakelijke contradictio in terminis.......